Torres.

Znajomi zauważyli już, że się trochę interesuję winem. Niektórzy nawet zaczynają traktować mnie jak fachowca, choć ja sam wiem najlepiej, jak mylne jest to mniemanie. W każdym razie zaczynają zadawać niewygodne pytania, to znaczy takie, na których łatwo się wyłożyć - bo choć są proste i oczywiste (przynajmniej dla nich), to odpowiedzi na nie już takie nie są. Przykłady? Proszę bardzo:

a) Jakie jest najlepsze wino na piątkowy wieczór z dziewczyną?

b) Co byś polecił na święta wielkanocne?

c) Jakie wina są najlepsze na świecie?

To ostatnie pytanie pada oczywiście najczęściej. Zadał mi je kiedyś kolega - bystry, zdolny dziennikarz - i widząc, że się wiję jak piskorz, chcąc ukrócić me męki rzekł: "Tomek mi mówił, że najlepsze są wina Torresa". Tomek to oczywiście redaktor naczelny popularnego w Polsce dwumiesięcznika o tematyce winiarskiej, prywatnie znajomy ze studiów mojego kolegi. Było mi głupio, że sam nie potrafiłem udzielić tak prostej i klarownej odpowiedzi na nietrudne w sumie pytanie, a moja frustracja przerodziła się wkrótce w nienawiść do win hiszpańskiego producenta, choć wówczas ich jeszcze nie znałem.

Wielokrotnie zastanawiałem się potem nad udzieloną przez redaktora naczelnego poradą,  trochę mnie to nurtowało, nienawiść do Torresa z czasem przepoczwarzyła się w ciekawość, którą zaspokoiłem spędzając kilka dni w Barcelonie. Nie będę teraz pisał o wizycie w samej winiarni, która zrobiła na mnie spore wrażenie - na to przyjdzie jeszcze czas -  ale o kilku winach, które sprawiły, że rozumiem dlaczego TPB udzielił bystremu, zdolnemu dziennikarzowi takiej, a nie innej odpowiedzi.

W stolicy Katalonii urzekło mnie wino Torresa pochodzące co prawda z innego rejonu Hiszpanii (La Rioja), ale miłość jaką zapałałem do wina Iberica (crianza) jest wielka i bezwarunkowa. Zdawałoby się, że to po prostu zwykłe i w gruncie rzeczy niedrogie tempranillo, a jednak zrobiło na mnie wrażenie większe, niż kupiona tego samego dnia, choć wypita nieco później, już w Polsce, dwukrotnie droższa Muga (też crianza). Oczywiście nie mogę wykluczyć, że wpływ na moją ocenę mógł mieć śródziemnomorski klimat.

Po powrocie z Barcelony win Torresa już nie unikałem. Na pierwszy ogień poszła butelka Viña Esmeralda - kupaż szczepów Mosacatel de Alejandría (85%) i Gewürztraminer (15%). Świetne, pełne słodyczy białe wino, które wspominam bardzo ciepło. Następne w kolejce były wina Sangre de Toro (kupaż Garnacha i Cariñena), które w niezłych cenach sprzedawała Biedronka, choć inne sieci w tym czasie też obniżyły ceny na to wino. Bardzo dobre, a moim zdaniem nawet smaczniejsze od Sangre de Toro, było wino San Valentin (100% Garnacha). No ale zupełną niespodzianką było wino Coronas - tempranillo z Katalonii z niewielką domieszką Cabernet Sauvignon. To znaczy niespodzianką było to, że wino kupione w osiedlowym sklepie w 2012 roku pochodziło z rocznika 2005. Jaka była jego historia - nie wiadomo. Na niebieskiej banderoli (już nieważnej) naklejona została obecnie obowiązująca banderola brązowa, widać wina długo zalegały w magazynie importera. Co ciekawe, w Auchan w Piasecznie widziałem butelki magnum Mas la Plana - sztandarowego czystego Cabernet Sauvignon od Torresa, również podwójnie obanderolowanego. To akurat jest jeszcze starsze - pochodzi z rocznika 2002. Robię sobie na nie zakusy, mam nadzieję, że uda mi się jeszcze je dostać.

Wracając do naszego Coronas - wino niezwykle aromatyczne, smaczne - nieco ceglasty kolor i zupełnie gładkie taniny zdradzały już jego wiek, ale piłem je z wielką przyjemnością wspominając pobyt w Barcelonie.

Dlaczego TPB polecił mojemu koledze wina Torresa? Bo są aromatyczne i smaczne, są bardzo pijalne, dostępne niemal w całej Polsce, ale przede wszystkim dlatego, że są równe i z roku na rok powtarzalne. Nie wiem czy TPB uważa wina Torresa za najlepsze na świecie, ale z całą pewnością mogą być one punktem odniesienia - solidnym wzorcem, z którym można porównywać inne wina hiszpańskie. 

Jeśli ktoś jeszcze będzie chciał zadać mi jedno z wyżej wymienionych pytań żądając szybkiej odpowiedzi, niech się nie zdziwi, jeśli w bezwarunkowym odruchu krzyknę TORRES. Nie będzie smakowało? Odeślę osobnika do redaktora naczelnego popularnego w Polsce dwumiesięcznika o tematyce winiarskiej. Niech powie, że się nie zna. A co mi tam ...